De kracht van het oneens zijn

Margaret Heffernan legt in deze TED talk inspirerend uit waarom het conflict opzoeken ons denken, ideeën, inzichten, oplossingen en organisaties sterker kan maken.

De meeste mensen vermijden conflicten liever. En zoeken het liefst medestanders voor hun ideeën en overtuigingen. Maar vooruitgang en verbetering worden vaak ingezet door mensen die een ander perspectief introduceren, tegengestelde ideeën hebben, het oneens met het voorstel zijn of belangrijke twijfels onder woorden durven te brengen.

Hoewel het opzoeken of aannemen van meer mensen die minder op ons lijken een goed startpunt is voor betere ideeën en oplossingen, vraagt dit ook de nodige vaardigheden en oefening in het omgaan met en benutten van conflicten.

Wij en Zij: polarisatiemanagement

Bart Brandsma geeft in dit artikel prachtig weer waar het volgens mij om gaat bij wij-zij dynamieken in de klas, maar evengoed in de rest van de samenleving.

Een paar aansprekende citaten:

“We moeten op een andere manier naar conflicten leren kijken. Conflicten horen bij samenleven, net als polarisering trouwens. Dat moeten we onze leerlingen leren. De definitie van vrede is: een lange reeks conflicten waar je goed mee omgaat.”

Polarisering speelt zich tussen de oren af. Bij polarisering doen feiten en argumenten er ook niet meer toe. Het is een gevoelsdynamiek…. In de meest eenvoudige vorm klinkt het zo: Wij zijn goed, zij zijn fout.”

Brandsma onderscheid 5 rollen bij polarisering. Leraren kiezen vaak voor de rol van bruggenbouwer, en zetten kennis, argumenten en vragen in als hun gereedschappen. Bij polarisering kan dit onbedoeld de wij-zij dynamiek versterken. “Met koude argumenten bouw je tijdens polarisering geen verbinding. Daarmee versterk je pushers nog meer in hun overtuiging.”

“Je stapt pas in het midden als je duidt wat die opmerking met jou en met andere leerlingen doet. In het midden ben je niet neutraal, maar betrokken en onafhankelijk… Daarvoor moet je geloofwaardig zijn en authentiek.”

“Leraren moeten vooral échte mensen zijn en tussen hun leerlingen gaan staan. Dat is het verschil met waarheidsdenkers, die zitten boven de leerlingen en vertellen wat ‘de waarheid is’. Waarachtigheidsdenkers staan in het midden en dringen echt door tot hun leerlingen.”

Verder lezen: Polarisatie – Inzicht in de dynamiek van wij-zij denken van Bart Brandsma.

Vraag je af waarom mensen doen wat ze doen

Mooi interview met Orwa Nyrabia, Syrisch vluchteling en nu artistiek directeur van het IDFA.

“Als ik hier word geconfronteerd met slogans tegen vluchtelingen, ben ik geneigd te denken: ze zullen nooit veranderen, die Europeanen. Maar ik verbied mezelf toe te geven aan dat vooroordeel en dwing mezelf tot een oefening die ik iedereen wil aanbevelen: vraag je af waarom mensen doen wat ze doen. Wat hebben ze meegemaakt? Wat is de achtergrond van hun handelen? Kan ik ‘vermenselijken’ wat voor mij ‘onmenselijk’ lijkt? En ik móet dat doen, om mijn eigen menselijkheid te beschermen. Anders blijft er alleen haat over en word ik mijn eigen monster, verstrikt in een cyclus van geweld. Dit speelt overal. Als ik hoor dat een jihadistische terrorist gedood is, ben ik gelukkig. En vervolgens zeer ongelukkig over dat geluk. Om dat te herstellen moet ik de ander weer vermenselijken.”

Allemaal een eigen verhaal

Vluchtelingen in beeldVoor National Geographic portretteerde fotograaf Raymond Rutting enkele Syrische vluchtelingen terwijl auteur Arthur Japin hun verhaal optekende. Het zijn maar een paar korte fragmenten uit hun leven, maar het laat weer aangrijpend zien hoe elke vluchteling een persoon met een eigen verhaal is.

Nee tegen AZCIk moet mezelf er soms aan herinneren dat dit ook geldt voor elke protesteerder tegen de komst van een AZC in de buurt, en kiezen hun verhaal te willen horen. Bijvoorbeeld in de uitzending van Nieuwsuur: De onvrede achter de rellen.

Allemaal eigen verhalen, redenen, zorgen, geliefden, besluiten. En overal het grote verlangen om gezien en gehoord te worden.

Naar welke verhalen vind jij het makkelijker om te luisteren?

 

Analyses over Parijs

De afgelopen dagen kom ik veel emotie, veel ongenuanceerdheid en veel onwetendheid tegen. Gelukkig af en toe ook een scherpe analyse. Die wil ik jullie niet onthouden.

Theoloog Jonas Slaats laat met zijn analyse zien hoe religieus radicaliseren niet (alleen) de oorzaak van geweld is, maar (evenzeer) het gevolg ervan. We zitten vast in een cirkel van geweld waarbij reacties op geweld meer geweld oproepen, en weer meer geweld als reactie krijgen…. die cirkel moet doorbroken worden. Lees meer op www.nieuwwij.nl

Antiterreur expert Peter Knoope laat met zijn analyse zien hoe het Westen haar versie van de geschiedenis en toekomst op wil dringen aan de rest van de wereld, en dat dit pretentieus neo-imperialisme een belangrijke drijfveer is voor groeiend anti-westers sentiment in grote delen van de wereld. Lees meer op www.knack.be

Hoofdredacteur van De Correspondent Rob Wijnberg laat met zijn analyse zien dat terroristische aanvallen niet ‘een aanval op onze manier van leven’ of ‘een aanval op onze waarden’ zijn. En dat de meeste politici zich vooral bedienen van lege retoriek, en intussen gevaarlijke voorstellen doen als depolitiseren van het defensie budget. Lees meer op www.decorrespondent.nl

No one leaves home unless

“no one leaves home unless
home is the mouth of a shark/you only run for the border when you see the whole city running as well/your neighbors running faster than you/breath bloody in their throats/the boy you went to school with who kissed you dizzy behind the old tin factory is holding a gun bigger than his body/you only leave home when home won’t let you stay.

no one leaves home unless home chases you/fire under feet/hot blood in your belly/it’s not something you ever thought of doing until the blade burnt threats into your neck/and even then you carried the anthem under your breath/only tearing up your passport in an airport toilets/sobbing as each mouthful of paper/made it clear that you wouldn’t be going back.

you have to understand, that no one puts their children in a boat unless the water is safer than the land/no one burns their palms under trains
beneath carriages/no one spends days and nights in the stomach of a truck feeding on newspaper unless the miles travelled means something more than journey/no one crawls under fences/no one wants to be beaten/pitied

no one chooses refugee camps or strip searches where your body is left aching/or prison, because prison is safer than a city of fire and one prison guard in the night is better than a truckload of men who look like your father/no one could take it/no one could stomach it/no ones skin would be tough enough

the/go home blacks/refugees/dirty immigrants/asylum seekers/sucking our country dry/[foreigners] with their hands out/they smell strange
savage/messed up their country and now they want to mess ours up/how do the words/the dirty looks roll off your backs/maybe because the blow is softer than a limb torn off

or the words are more tender
than [the attacks]/than rubble than bone than your childs body in pieces. i want to go home, but home is the mouth of a shark home is the barrel of the gun and no one would leave home unless home chased you to the shore/ unless home told you to quicken your legs/leave your clothes behind/crawl through the desert wade through the oceans/drown/save/be hungry/beg/forget pride/your survival is more important

no one leaves home until home is a sweaty voice in your ear saying-leave, run away from me now/i dont know what i’ve become but i know that anywhere is safer than here”

By Kenyan-born (London-raised) Somali poet Warsan Shire.